χρόνα ἐκεῖ, ὁρῶν ἐκ θυρίδος
χρόνα ἐκεῖ, βλέπων ἀρίδηλα
μίαν ζωήν, ἀλαός ζητοῦσα
ἐνύπνι ' ἀξία
ἔνθ' εἰμί, θαυμαζοῦσ' ἀστέρας
τῇδ' εἰμί, καθαρῶς δ' ὁρῶ,
δήλα δ' ἐστ' ἐπίλοιπα
διότ' ὄνειρον μοῦ ζῶ!
καὶ τέλος βλέπω τό φῶς
καὶ διαλύεθ' ἡ ὁμίχλη
καὶ τέλος βλέπω τό φῶς
κ' ἀνοίγεθ' ὁ οὐρανός
ὁ δε κόσμος μαγικός
τήν καρδίαν ἐς φλόγας ρίπτει
βλέπω φῶς, τις μ'αὐτό δεικνῦσι
καὶ γ' εἶ σύ αὐτός
μίαν ζωήν, ἤθελον ἀχρεῖον,
μικρόν δὴ, ἄβατον, ἀσθενές,
μίαν ζωήν, ἀεὶ ἀνηρόμην
τί ἀναζητῶ;
ἔνθ' ἐστί, λάμπει δ' ὥσπερ ἀστήρ
ἐξαίφνης, πλήσσομ' ἔκ φρενῶν
τοινῦν μετά σοῦ ἐγώ
ὄνειρον εὑρήσω
καὶ τέλος βλέπω τό φῶς
καὶ διαλύεθ' ἡ ὁμίχλη
καὶ τέλος βλέπω τό φῶς
κ' ἀνοίγεθ' ὁ οὐρανός
ὁ δε κόσμος μαγικός
τήν καρδίαν ἐς φλόγας ρίπτει
βλέπω φῶς, τις μ'αὐτό δεικνῦσι
καὶ γ' εἶ σύ τό φῶς
εἶ σύ τό φῶς
καὶ γ' εἶ σύ τό φῶς