زمان میزبانه و ابر مسافر
همین الان رفت آخرین مسافر
تموم نشد قرض حسرت؟
کجایی ای ماه چهره ی من
شب میرسه و گلها پژمرده میشن
چشمام پر از اشک میشه
خاطره ها درون من گریه میکنن
کجایی ماه چهره ی من
کلانتری ها احداث شدن؟
دستبند ها زده شدن؟
ببین امروز هم به شب رسید
کجایی ای ماه چهره ی من
شعر
نشسته روی زانوهای جوانی من
تا زمانی که بیفته روی راه عشق
یک میلاد به وجود اومد لخت و عریان
و تو... و تو ماه رخ من
خشکیده مثل برگ زمانی که از شاخه اش میفته
یک آآآآه بلند از لبام کنده شد
برگرد ماه چهره ی من، کجایی برگرد
بدون تو نمیشه
از چشمام خون میچکه خون
اگه تواناییشو داری بیا، بیا و تو تحمل کن
چون من مثل نفس آخر لرزان
چون که من عریان
چون که من بی تو ام
چون من... چون من....