Ο χρόνος είναι πανδοχέας, το σύννεφο ταξιδιώτης
Τώρα έφυγε ο τελευταίος ταξιδιώτης
Δεν τελείωσε ακόμη το χρέος της λαχτάρας;
Πού είσαι φεγγαροπρόσωπή μου;
Η νύχτα πέφτει, τα τριαντάφυλλα ξεθωριάζουν
Τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα
Οι αναμνήσεις κλαίνε μέσα μου
Πού είσαι φεγγαροπρόσωπή μου;
Σε συνέλαβε η αστυνομία;
Σου πέρασαν χειροπέδες;
κοίτα και σήμερα νύχτωσε
Πού είσαι φεγγαροπρόσωπή μου;
Ποίημα
Η νιότη μου έπεσε στα γόνατα
Όταν αναποδογύρισε στο δρόμο της αγάπης
Μια γέννηση δημιουργήθηκε ολόγυμνη
Κι εσύ.. Κι εσύ φεγγαφοπρόσωπή μου
Σαν ξερό φύλλο που πέφτει απ' το κλαδί του
άφησες ένα μακρόσυρτο αχ να φύγει απ' τα χείλη μου
Γύρνα φεγγαροπρόσωπή μου, όπου κι αν είσαι γύρνα.
Χωρίς εσένα δε γίνεται
Το αίμα κυλά το αίμα από τα μάτια μου
Αν έχεις δύναμη έλα, έλα κι άντεξέ το κι εσύ
Γιατί εγώ τρέμω σα να είναι η τελευταία μου πνοή
Γιατί είμαι ολόγυμνος
Γιατί είμαι χωρίς εσένα
Γιατί εγώ... Γιατί εγώ...