Ama neden hüzünlü olmak zorunda ki bu şarkı?
Neşeyle dolduğum şu an,
Yüreğimden de bir parça koparıp,
Dudaklarıma kadar yükseldi, boğdu beni.
''Sonuna kadar dayan.'' diyeceksin bana.
Seni seviyorum ama bunu söyleyebilecek tek bir kelimem yok,
Ki bu da dayanılmaz bir sızı.
Geçit yok bu girdiğimiz yolda,
Ben de hissediyorum ki canım yanıyor.
''Cesur ol, hepsi geçecek.'' diyeceksin bana.
Nasıl unuturum onun salınmış saçlarını?
Şelaleden akarcasına kum gibi.
Bana yaslandığı gibi binlerce öpücükle,
Mücevherler gibi bana verilen cömertçe.
Benim için kötü olacağını bilsem de gideceğim.
Nasıl bir sihirli dansın coşkusu,
Böyle bir varlık doğurabilirdi?
Hangi uzaklardaki yıldızların ışıltısı,
Onun gözlerinde saklanmış?
Ki ben, o gözleri gören şanslı adam.
Bakışlarında küçücük bir cennet,
Parıldayan bulutları sarıp sarmalar.
Ama sanki ışık seline düşen gece gibi,
Ağustos Ay'ı yükselir gibi,
Kodesin içinden parlardı.
Nasıl unuturum onun salınmış saçlarını?
Şelaleden akarcasına kum gibi.
Üzerime yaslandığı gibi binlerce öpücükle,
Mücevherler gibi bana verilen cömertçe.
Benim için kötü olacağını bilsem de gideceğim.