Ooυ, Άβα, το ξέρω, βγαίνεις πάλι αυτό το βράδυ
Τα χέρια του θα σε περιμένουν στο σκοτάδι, πιο δυνατά
Απ’ ότι χθες στο μπαρ
Ooυ, Άβα, δημιουργείς την επιθυμία στο πέρασμά σου
Ουρλιάζεις κάτω από τον παριζιάνικο «αέρα» σου, κυρία μου
Αγαπάς χωρίς ψυχή
Αλλά εγώ, σε αισθάνομαι
Τρέμοντας, ενώ εκείνος «σκοτώνει» χωρίς ντροπή τον χρόνο του
Για να πει αυτά που αγαπά
Στους άλλους, που κάνουν επίδειξη στον πόνο σου
Οου, αγάπα τον αν θες, αλλά το γέλιο του αφήνει ένα ίχνος
Και τραύματα, μπορείς να ξαναγεννηθείς αν αποκοπείς
Από τα λόγια του, από υποσχέσεις, από ψέματα που πληγώνουν
Αλλά μην βγεις αν υποφέρεις, Άβα μου
Ooυ, Άβα, ξαναδιαβάζεις αυτά τα λόγια ακατάπαυστα
Από γράμματα τριών φράσεων που σε αποκόβουν από την ηλικία σου
Ξέρεις ότι είναι δειλός
Αλλά, Άβα, σε θεωρεί μόνο μια αφελή
Όταν σε φιλάει, νιώθεις σαν να ζεις ξανά
Αλλά αυτός, νοικιάζει το κρεβάτι του
Αλλά εγώ, σε αισθάνομαι
Τρέμοντας, ενώ εκείνος «σκοτώνει» χωρίς ντροπή τον χρόνο του
Για να πει αυτά που αγαπά
Στους άλλους, που κάνουν επίδειξη στον πόνο σου
Οου, αγάπα τον αν θες, αλλά το γέλιο του αφήνει ένα ίχνος
Και τραύματα, μπορείς να ξαναγεννηθείς αν αποκοπείς
Από τα λόγια του, από υποσχέσεις, από ψέματα που πληγώνουν
Αλλά μην βγεις αν υποφέρεις, Άβα μου