Φωνάζουν οι βραδιές τις λέξεις που δεν λες
το άγουρο φιλί σου
φωνάζουν οι ματιές κι ο πρώτος μας καφές
που παίρνεις πια μαζί σου
παίρνω δύναμη απ’ ό,τι αγαπώ
κι αντοχή να κομματιάσω ό,τι μισώ.
Αύριο, αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο
αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο.
Σωπαίνουν οι σφυγμοί και γίνεται η στιγμή
αιώνας μες στο χρόνο
σωπαίνει κι η ψυχή και θέλει απ’ το κορμί
να φύγει δίχως πόνο
παίρνω δύναμη απ’ ό,τι αγαπώ
κι αντοχή να κομματιάσω ό,τι μισώ.
Αύριο, αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο
αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο.