Autumn [Polish translation]

I oto zostaliśmy sami…

Nasze dzieci dorosły i wyprowadziły się.

Żyją własnym życiem, tak mówią…

To wszystko wydaje się takie dziwne.

Nie rozumiem dlaczego tak zrobiły.

Nasze dzieci wciąż zadziwiają mnie

i często zastanawiam się dlaczego sprawiły,

że nagle poczułem smutek i nadciągającą starość.

Teraz pozostaliśmy w opustoszałym domu,

wszystkie ptaki odleciały z gniazda ku obcym niebom.

Porzuciły nas, uznały za bezużytecznych,

chociaż oddaliśmy im swą młodość i przez całe życie

troszczyliśmy się o nie.

Zostałem tylko ja z żoną.

Kiedyś to była rodzina - ale to już historia.

Zostały tylko wspomnienia...

To nie tak miało być.

Zawsze były głuche na nasze problemy,

dziś pozostały po nich tylko łzy w naszych oczach.

Zawsze staraliśmy się nauczyć je tego, co dobre.

Tak, przez cały czas staraliśmy się dać im wszystko.

No i co nam z tego zostało?

Czas minął tak szybko i moje marzenia też.

Już sam nie wiem, co znaczy

ta niepotrzebna plątanina nocnych koszmarów,

ta jesień życia, ten spacer po kruchym lodzie…

Zastanawiam się ile minie czasu,

nim tę samą pieśń

zaśpiewają nasze dzieci?