Σαν αυτά τα νεκρά φύλλα που έχουν πέσει και πετάνε
Η αγάπη μου καταρρέει χωρίς δύναμη
Η καρδιά σου μόνο απομακρύνεται
Δεν μπορώ να σε πιάσω
Δεν μπορώ να σε πιάσω πια πια πια
Δεν μπορώ να κρατηθώ πια,ναι
Εκεί τα φθινοπωρινά φύλλα που μοιάζουν να διακυβεύονται
Μοιάζουν να μας κοιτάνε
Αν τα χέρια μας αγγιχτούν,ακόμα κι αν είναι μια φορά
Μοιάζουν ότι θα γίνουν θρύψαλα
Μόνο απλά κοίταξα
Με τους ανέμους του φθινοπώρου
Τα λόγια και οι εκφράσεις του προσώπου που έγιναν ψυχρότερες ξαφνικά
Μπορώ να δω την σχέση μας να μαραίνεται
Όπως ο φθινοπωρινός ουρανός είναι άδειος ανάμεσά μας
Μια αμφιλεγόμενη διαφορά που είναι διαφορετική από πριν
Μια νύχτα που είναι πολύ πιο ήσυχη σήμερα
Ένα φθινοπωρινό φύλλο που είναι κολλημένο στο κλαδί
Σπάει,μπορώ να δω το πράγμα που λέγεται τέλος
Τα νεκρά φύλλα που συρρικνώνονται
Η ησυχία στην απόμακρη καρδιά σου
Σε παρακαλώ,μην πέσεις
Σε παρακαλώ,μην πέσεις,το νεκρό φύλλο που γίνεται θρύψαλα
Θέλω εσένα που έχεις οπτική επαφή με μένα
Θέλω εσένα που θέλει εμένα ξανά
Σε παρακαλώ,μην πέσεις
Σε παρακαλώ,μην καταρρέεις
Ποτέ,ποτέ μην πέσεις
Μην απομακρύνεσαι
Μωρό μου,κορίτσι μου δεν μπορώ να κρατηθώ πάνω σου
Μωρό μου,κορίτσι μου δεν μπορώ να σε παρατήσω
Όπως τα νεκρά φύλλα που πέφτουν
Αυτή η αγάπη σαν τα νεκρά φύλλα
Ποτέ,ποτέ μην πέσεις
Μαραίνεται
Σαν κάθε φθινοπωρινό φύλλο να έχει πέσει
Σαν καθετί που φαινόταν αιώνιο να απομακρύνεται
Είσαι η πέμπτη εποχή μου
γιατί ακόμα κι αν προσπαθώ να σε δω,δεν μπορώ
Κοίτα,για μένα,είσαι ακόμα πράσινη
Ακόμη κι αν οι καρδιές μας δεν περπατάνε,προχωράει μόνο του
Η ανοησία μας,σαν μπουγάδα,κρέμεται κομμάτι κομμάτι
Μόνο οι λαμπρές αναμνήσεις είναι βρώμικες,πέφτει πάνω μου
Ακόμα κι αν δεν κουνάω το κλαδί μου,συνεχίζει να πέφτει
Σωστά,προκειμένου να αυξήσω την αγάπη μου,πέφτει
Ακόμα κι αν είμαστε κοντά,τα δυο μου μάτια απομακρύνονται,απλώνεται περισσότερο-έτσι πέφτω στις αναμνήσεις μου,γίνομαι νέος ξανά
Ποτέ,ποτέ μην πέσεις,ναι
Ποτέ,ποτέ μην πέσεις,ναι
Θέλω εσένα που έχεις οπτική επαφή με μένα
Θέλω εσένα που θέλει εμένα ξανά
Σε παρακαλώ,μην πέσεις
Σε παρακαλώ,μην καταρρέεις
Ποτέ,ποτέ μην πέσεις
Μην απομακρύνεσαι
Γιατί δεν μπορώ να σε παρατήσω;
Κρατιέμαι στις μαραμένες αναμνήσεις
Είναι απληστία;
Οι χαμένες εποχές που προσπαθώ να αποκαταστήσω,προσπαθώ να αποκαταστήσω
Λαμποκόπησέ τις λαμπρά,φωτοβολίδα
Ήταν όλα όμορφα,δεν ήταν;Οι διαδρομές μας
Αλλά όλα μαράθηκαν
Τα νεκρά φύλλα πέφτουν κάτω σαν δάκρια
Ο άνεμος φυσάει και όλα απομακρύνονται όλη μέρα
Η βροχή χύνεται και καταστρέφει
Μέχρι το τελευταίο φύλλο,εσένα,εσένα,εσένα
Θέλω εσένα που έχεις οπτική επαφή με μένα
Θέλω εσένα που θέλει εμένα ξανά
Σε παρακαλώ,μην πέσεις
Σε παρακαλώ,μην καταρρέεις
Ποτέ,ποτέ μην πέσεις
Μην απομακρύνεσαι
Μωρό μου,κορίτσι μου δεν μπορώ να κρατηθώ πάνω σου
Μωρό μου,κορίτσι μου δεν μπορώ να σε παρατήσω
Όπως τα νεκρά φύλλα που πέφτουν
Αυτή η αγάπη σαν τα νεκρά φύλλα
Ποτέ,ποτέ μην πέσεις
Μαραίνεται
Ποτέ,ποτέ μην πέσεις
Ποτέ,ποτέ μην πέσεις