بی‌جان فرو میریزند ...طلایی رنگ همچو هنرِ باارزشِ ما
عشقِ من در نقابی خاکستری از جنس مِه غرق میشود
درختان...درختانِ عاری از برگ...گور نوشته‌های خورشید
آنچه که روزگاری سبز بود ، حالا چهره‌ای خاکستری و غمگین دارد
یک قبرِ غمگین...یک مرگ پیشبینی شده
نمادیست برای درد ما...غرق شده در سیلی از بارانِ پاییزی
سایه‌نماهایی از نور جایی درون ابرها گمراه شدند
کلاغ‌ها پیچیده در کفن میگذرند
از خزانِ قلبِ من