ตื่นขึ้นมา
โอ้ให้ตาย ผมไม่ชอบประตูหน้าบ้านนั่นเลย
บอกตัวเองว่าให้ออกไปข้างนอกมากกว่านี้
เเต่เเล้วก็จบลงบนเตียงอย่างเหงาๆเเบบเดิม
มันรู้สึกราวกับว่า
ทุกวันผ่านไปอย่างไร้ค่า
เหมือนกับผมอยู่ในรายการที่ต้องรอ
ให้ใครบางคนที่เข้ามาได้รู้จักผมดีจริงๆ
ผมไม่รู้ว่าเธอมากจากไหน ผมไม่สนหรอก ถ้ามันคือเรื่องจริง
เพราะว่าผมชอบเวลาที่เธอพูด
เวลาที่เธอแสดงความรู้สึก
แบบที่เป็นธรรมชาติของเธอ
โอ้ย เธอเป็นเหมือนกับเวทมนต์
อย่างกับในภาพยนตร์
เเละผม
คิดว่าต้องได้มันมา
โอ้ย เธอเป็นเหมือนกับเวทมนต์
พระเจ้า ผมชอบเวลาที่เธอพูด
เวลาที่เธอแสดงความรู้สึก
ที่รัก
ผมขับรถ
โดยลืมไปว่าดึงเบรกมือค้างไว้ตลอด
ขับไปผิดทางบ้าง
เเต่ถ้ามันพาให้ผมมาที่นี่ ผมก็ไม่โกรธหรอก
บอกกับผม
ว่านี่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ
ให้เธอทิ้งเพื่อนของเธอไว้
เธอบอก เธอไม่เคยทำเเบบนั้น
(Ah)
ผมไม่รู้ว่าเธอมากจากไหนผมไม่สนหรอก ถ้ามันคือเรื่องจริง
(Ah)
เพราะว่าผมชอบเวลาที่เธอพูด
หรือว่าเวลาที่เธอแสดงความรู้สึก
แบบที่เป็นธรรมชาติของเธอ
โอ้ย เธอเป็นเหมือนกับเวทมนต์
อย่างกับในภาพยนตร์
เเละผม
คิดว่าต้องได้มันมา
โอ้ย เธอเป็นเหมือนกับเวทมนต์
พระเจ้า ผมชอบเวลาที่เธอพูด
เวลาที่เธอแสดงความรู้สึก
แบบที่เป็นธรรมชาติของเธอ
โอ้ย เธอเป็นเหมือนกับเวทมนต์
อย่างกับในภาพยนตร์
เเละผม
คิดว่าต้องได้มันมา
โอ้ย เธอเป็นเหมือนกับเวทมนต์
พระเจ้า ผมชอบเวลาที่เธอพูด
เวลาที่เธอแสดงความรู้สึก
ที่รัก
พระเจ้า ผมชอบเวลาที่เธอพูด
เวลาที่เธอแสดงความรู้สึก
ที่รัก