Çok yukarıya tırmandık
Kartallar gibi uçtuk
Yukarıda hava
Epey soğuk
Kimseler yok
Yıldızlar çıldırmış
Buzlar bizi
Çelik kamçılarla terbiye ediyor
Sivri dağları geçiyoruz
Hiçbir yolu takip etmiyoruz
Daima yukarıya tırmanıyoruz
Hava kararıyor
Metal tadında
Kan beynimize hücum ediyor
Daima yukarıya tırmanıyoruz
Güneşe kadar
Topallar körleri taşıyor
Aramıyoruz, buluyoruz
Hep ileriye doğru yürüyoruz
Yüzyıllar geçse de
Yaralı olsak da
Zaman bizim için
Tek bir kelimeden fazlasını ifade ediyor
Epeydir yalnızız yukarıda
Bize yardım edecek ne bir dostumuz,ne de kardeşimiz var
Karların içinde savaşıyoruz
Işık gözlerimizi yakıyor
Geceleri şüphe canımızı acıtıyor
Ama hiçbir şey yolumuzdan döndüremez bizi
Daima yukarıya tırmanıyoruz
Güneşe kadar