Αντίο λοιπόν!
Δεν θα σου κάνω σκηνή.
Γύρνα και φύγε!
Δεν χρειάζομαι τον οίκτο σου.
Ίσως είμαι απελπισμένη,
Ίσως να νιώθω χάλια,
Αλλά θα δεις:
Τώρα πραγματικά -
Θα περπατώ όρθια, θα περπατώ όρθια!
Επιτέλους έμαθα,
Όταν πέσω, να σηκωθώ.
Με υπερηφάνεια στα μάτια μου και παρά τα δάκρυα στο πρόσωπο -
Θα περπατώ όρθια μέσα απ' τη νύχτα στο φως.
Όταν ξανάρθεις,
Το ξέρω, μπορεί να γίνει σύντομα,
Θα είναι μάταιο·
Δεν θα σε περιμένω.
Κι όταν συναντηθούμε,
Ούτε καν θα σε κοιτάξω·
Κι όταν νιώσω αδύναμη,
Θα πω αυστηρά στον εαυτό μου:
Να περπατάς όρθια, να περπατάς όρθια!
Επιτέλους έμαθα,
Όταν πέσω, να σηκωθώ.
Με υπερηφάνεια στα μάτια μου και παρά τα δάκρυα στο πρόσωπο -
Θα περπατώ όρθια μέσα απ' τη νύχτα στο φως.
Ακόμα είναι η σιωπή μου κάπως πικρή,
Κι ακόμα το γέλιο μου ακούγεται κάπως διαπεραστικό·
Ακόμα υπάρχουν θραύσματα στην ψυχή μου,
Ακόμα δεν βλέπω κανέναν στόχο,
Ωστόσο θέλω -
Να περπατώ όρθια, να περπατώ όρθια!
Επιτέλους έμαθα,
Όταν πέσω, να σηκωθώ.
Με υπερηφάνεια στα μάτια μου και παρά τα δάκρυα στο πρόσωπο -
Θα περπατώ όρθια μέσα απ' τη νύχτα στο φως.