Η ζωή μου κυλά όπως ένα
πλημμυρισμένο ποτάμι
Εγώ μ’ αυτόν κάθε μέρα θ’ απολαμβάνω.
Τώρα είμαι μόνη.
Γρήγορα χρόνε τρέξε!
Φέρε μου την αγάπη μου!
Και κάνε την οδύνη να χαθεί!
[Ρεφρέν]
Μην χασομεράς, φέρ’ τον εδώ!
Και κάνε την οδύνη να χαθεί!
Και κάνε την οδύνη να χαθεί!
Θάλασσα των Γέλιων και Χρυσοί Ουρανοί,
εκεί μ’ αυτόν κάθε μέρα θα ζω.
Όταν είναι μακριά,
χρόνε μην πας αργά!
Φέρε μου την αγάπη μου!
Και κάνε την οδύνη να χαθεί!
(Ρεφρέν)
Σε παρακαλώ κάνε’...
ω κάνε την οδύνη να χαθεί!