[Bölüm 1]
Tavan alçalıyor, duvarlarım daralıyor, yine bir şeyi değiştirme zamanı
Çok uzun süre sonuç yok ama günler uzuyor
Ve uzun zamandır gurur duyulacak bir şey yapmadım
Asla ele ulaşmaz ama yine de her zaman baştan başla
Telefonu çalıyor, ama siktir et, posta kutusunu bırak
Kapüşonlu yüzümün derinliklerinde, göz teması kurma arzusu yok
Ve rüzgar serin, gözlerin suluyor, yürümekten daha halsiz
Omuzlarımda baskı, geçmiş ağır bir yük
Beni bataklığın derinliklerine itiyor, neden her şey beni mahvediyor?
Adımlarımdan hiçbiri beni ilerletmiyor çünkü irade olmadan güç de yok
Sırtım duvara dönükken kafam patlıyor, kan nefretle pişmek istiyor
Gökyüzü gri, sokak ıslak ama yağmur beni serinletiyor
[Nakarat]
Gökyüzü gri, kara bulutlar geliyor
Yağmuru soluyorum, hayata katlanıyorum
Gri gökyüzü tenimdeki kiri yıkıyor
Sadece böyle günlerde köklerim betonu tekrar kırar
[Bölüm 2]
Neden bugün her zamankinden daha çok acıtıyor
Sırtımda hançerin hangi yönden geldiğini biliyordum
Koşmak daha zor, bacaklarım betona sıkışık
Kafamdaki her kelime kulağa sadece hüzünlü şarkılar gibi geliyor
Duvar yükselir, tank kendini kapatır çünkü çok fazla çok fazladır
Koyu gri hislerim böyle günlerde cennet gibi
Yaka çok sıkı ve her nefes zor
Göğsümdeki batma zaman zaman artıyor
Sadece gitmek istiyorum, gerisini unut, neden yarısı dolu, çünkü bardak boş
Bütün düşler sadece ölü düşlerin olduğu bu hiç kimsenin olmadığı yerde şaşkın şakın dolanıyor
Öyleyse geriye kalan her şeyin harap olduğu yerde ne istiyorum
Nefretle patlayabilirim ama yağmur beni soğutuyor
[Nakarat] (x2)
[Köprü]
Çok fazla kriz
Kendini yerde yatarken görüyorsun
Böyle günlerde aşk yok
Bulutlar dağılıyor
Yerden çıkan bitkiler gibi
Bu yüzden pes etme - böyle günlerde
[Nakarat] (x2)