Είχα το πιο έντονο όνειρο...
τα πόδια μου είχαν αφήσει το έδαφος
αιωρούμουν στον ουρανό
μα μπορούσα να κοιτάξω μόνο κάτω
το μυαλό μου ήταν βαρύ
τρέχοντας κουρελιασμένος με τα χειρότερα σενάρια
έξοδοι κινδύνου και η απόσταση από κάτω
ξύπνησα τόσο ανήσυχος που οι άγγελοι με άφησαν
Ω Θεέ μου, βαρέθηκα
να είμαι φοβισμένος
Πώς θα ένιωθα αν
άφηνα αυτό το φορτίο κάτω;
για να είμαι ειλικρινής
δεν είμαι σίγουρος πως θα ήξερα
θέλω να βρω καταφύγιο μα είμαι έτοιμος, έτοιμος να πολεμήσω
και κάπου στη μέση νιώθω να παραλύω λίγο-
μα ίσως να είμαι πιο δυνατός από όσο συνειδητοποιώ
Θέλω να πιστεύω
όχι, επιλέγω να πιστεύω
ότι δημιουργήθηκα για να πιστεύω
ένα άσυλο
ο φόβος δεν θα φύγει
μα μπορώ να τον κρατήσω σε κάποια απόσταση
και αυτοί οι αόρατοι τοίχοι
ίσως και να μας κρατήσουν ζωντανούς
με την καρδιά μου σε εγρήγορση
θα σπρώξω στο σκοτάδι
μα θα μάθω να ανασαίνω βαθιά
και να κάνω ειρήνη με τα άστρα
είναι κουράγιο ή πίστη αυτό
να εμφανίζεται κάθε μέρα;
η πίστη στο ότι θα υπάρχει φως
που θα περιμένει πάντα πίσω
ακόμα και στις πιο σκοτεινές νύχτες
και ό,τι και να γίνει
με κάποιο τρόπο θα είμαστε εντάξει
μην φοβάσαι