Atlantis
Atlantis
Er tussenuit, ik kan niet langer wachten,
ik moet hier weg, het is hier veel te benauwd,
en als de wereld om mij heen verstomt,
hoor ik een melodie.
Ik heb gedroomd dat ik aan de oever zou staan,
en dat ik de stille diepte zag glinsteren,
daar, waar het geluk verborgen ligt,
en een hart eeuwig van mij houdt,
en waar Atlantis is.
[refrein:]
Atlantis leeft en de tijd is rijp voor wonderen,
zoek met mij de weg, kom, we duiken gewoon onder,
wij beiden, gewichtloos op weg naar de oneindigheid,
het is nooit te laat - Atlantis leeft.
Ik zag een licht in de oceaan verzinken,
met laatste kracht, ik dreigde te verdrinken,
op vuurvleugels werd ik in een fantasieland ingedragen.
Ik heb geen angst voor stormen en getijden,
de betovering zal mij er zeker heen leiden,
daar waar mijn droom thuis is
en de maan de zon kust,
omdat alles liefde is.
[refrein]
Atlantis leeft en zal noot meer verzinken,
omdat alleen werkelijk telt wat wij met het hart zien,
wij beiden gewichtloos op weg naar de oneindigheid.
Het is nooit te laat - Atlantis leeft.
Het is nooit te laat - mijn Atlantis leeft.