Πρώτο χαμόγελο βαθύ,
γλυκό μα πικραμένο.
Να περιφέρομαι στα μάτια,
στα χείλη, στα μακριά μαλλιά.
Γιατί κανείς δεν ένοιωσε,
ποιος είναι ο καημός του.
Γιατί κανείς δε νοιάστηκε,
το ύψος να μετρήσει.
Την όμορφιά τη μαγική αυτήν που λέγεται ζωή,
πάνω σε άτι θαλασσί, να πάει να την τρυγήσει.
Μακριά που `χει τη χαίτη του,
λεύτερη την ουρά του.
Να ακροβατούν μικρόψυχοι,
μεσάζοντες του κόσμου.
Έρμαια στους αγέρηδες,
λίγοι μπρος στη φωνή του.
Ο Καίσαρας να απορεί
ο δήμιος το ίδιο
Την όμορφιά τη μαγική αυτήν που λέγεται ζωή,
πάνω σε άτι θαλασσί, να πάει να την τρυγήσει.
Πρώτο χαμόγελο βαθύ,
γλυκό μα πικραμένο.
Γιατί κανείς δεν ένοιωσε,
ποιος είναι ο καημός του.