Έμαθα την αλήθεια στα δεκαεπτά
Ότι η αγάπη υπάρχει μόνο για τις βασίλισσες ομορφιάς
Και τα κορίτσια του λυκείου με τα χαμόγελα και το καθαρό δέρμα
Που παντρεύτηκαν νωρίς και αποσύρθηκαν μετά
Οι βαλεντίνοι που δε γνώρισα ποτέ
Οι παντομίμες της νιότης βράδυ Παρασκευής
Ξοδεύτηκαν σε μια ακόμα συνεδρία ομορφιάς
Στα δεκαεπτά έμαθα την αλήθεια
Κι εμείς με τα χαρακωμένα πρόσωπα
Κι έλλειψη στα κοινωνικά χαρίσματα
Κλεισμένοι με απόγνωση στο σπίτι
Φτιάχνοντας με τη φαντασία συντρόφους στο τηλέφωνο
Που έπαιρναν να πουν «Έλα να χορέψουμε»
Και μουρμούριζαν μπερδεμένα βρώμικα λόγια
Δεν είναι αυτό που φαίνεται στα δεκαεπτά
Ένα κορίτσι με καστανά μάτια και ρούχα από δεύτερο χέρι
Με ένα όνομα που δεν μπόρεσα ποτέ να προφέρω
Είπε «Παρακαλώ λυπηθείτε αυτούς που υπηρετούν, παίρνουν μονάχα ό,τι τους αξίζει.
Η βασίλισσα ομορφιάς της πολιτείας με τις δυνατές γνωριμίες
Παντρεύεται από συμφέρον
Μια εγγύηση για συντροφιά
Και ένα άσυλο για ηλικιωμένους»
Θυμάσαι αυτούς που ήταν στο παιχνίδι οι νικητές
Έχασαν την αγάπη που πάλεψαν να κερδίσουν
Με ομόλογα ποιότητας
Και αμφιβόλου ακεραιότητας
Τα μάτια της μικρής πόλης θα χάσκουν πάνω σου
Με βαριεστημένη έκπληξη όταν θα ’ρθει η ώρα να εξοφλήσεις
Τα χρέη που μάζεψες στα δεκαεπτά
Για εμάς που γνωρίσαμε τον πόνο
Των βαλεντίνων που δεν ήρθαν ποτέ
Κι αυτών που τα ονόματά τους δεν ακούστηκαν ποτέ
Όταν χωρίζονταν οι ομάδες για τον αγώνα μπάσκετ
Πάει καιρός πια
Ο κόσμος τότε ήταν πιο νέος
Και τα όνειρα ήταν το μόνο που έδιναν δωρεάν
Στα ασχημόπαπα κορίτσια σαν εμένα
Παίζουμε όλοι το παιχνίδι κι όταν τολμάμε
Να κλέψουμε στην πασιέντζα μας
Να φανταζόμαστε εραστές στο τηλέφωνο
Να μετανιώνουμε για άλλες άγνωστες ζωές
Που σε καλούν και λένε «Έλα να χορέψουμε»
Και μουρμουρίζουν μπερδεμένα λόγια βρώμικα
Σε άσχημα κορίτσια σαν εμένα στα δεκαεπτά