Hejmdalo fikse rigardas oriente
Velo lin atentigis
Li levigas lian manon kaj sonigas la kornon
La malmorta armeo alvenis
Tie venas Nagelfaro
Kun la filo de Laŭfrejo surŝipe
Li alportas kaoson, malamon kaj koleregon
Li alportas la militon kiu finos ĉiujn naŭ militojn
Hejmdalo konas lian sorton
La fino de ĉiuj naŭ mondoj
Ĉi tio estas tion kiun Volvo antaŭvidis
Li scias, ke ĉio brulos
Alfrontante la trompadon de Lokio
Nun ili fine rekontas
La ĉampionon kaj lia malamikon
Sur la ebenaĵo de Vigrido ili trovos malvenkon
Ilia glavoj kolizas potence
Militaj krioj sonas, kornojn ili ventpuŝas
Ilia avida armiloj batas
Tiu tago kiam ĉio finos
La sinjoroj de la milito egale fortas
Tiu batalo freneza kaj mizera
La klingoj kantas makabre
Tiu tago kiam ĉio finos
La klingo de Hejmlado mordas la brulantan vizagon
Dum tranĉas tra karno kaj ostoj.
Sango ŝprucas el la vundo
Dum la kapo de Lokio falas
Ruliĝanta al la brulanta grundo