Ποτέ μη σταματήσεις ένα αμάξι ενώ περνάει το βραδύ
Ποτέ μη ψάξεις την αλήθεια στα μάτια της μητέρας σου
Ποτέ μην εμπιστευτείς τον ήχο της βροχής πάνω σ' ένα ποτάμι
Που περνά γρήγορα απ' τα αφτιά σου
Φτάνοντας κάπου αλλά όχι εδώ
Φαντάστηκες τον τελικό ήχο σαν ένα όπλο;
Ή το σπασμένο παρμπρίζ ενός αυτόκινήτου;
Φαντάστηκες ποτέ ότι το τελευταίο πράγμα
που θα άκουγες καθώς εξαφανίζεσαι, θα ήταν ένα τραγούδι;
Όλες οι προθέσεις μου, απλουστευμένες
Και όλα τα σχέδια μου, τέθηκαν σε κίνδυνο
Όλα τα όνειρά μου, τα θυσίασα
Είχες ποτέ την αίσθηση ότι έχεις ξαναβρεθεί εδώ;
Πίνοντας το δηλητήριο με τον τρόπο που σου 'μαθαν
Κάθε σκέψη στη ζωή σου ξεκινά από 'δω και στο εξής
Και ό,τι ήξερες ήταν λάθος;
Είδες την κόκκινη ομίχλη να φράζει το μονοπάτι σου;
Τα ψαλίδια έκοψαν τον δρόμο προς την καρδιά σου;
Ένοιωσες τον φθόνο
προς τους γιους των μητέρων να σε σχίζει στα δυο;