Men vond haar ginds achter het huis,
Een prop in de mond en lood in 't lijf,
Zo lag zij daar, twee dagen al,
in haar mooiste jurk.
Het was zo treurig haar te zien,
wat was er eigenlijk gebeurd?
Arme, arme Ellen Schmitt,
een schot in 't hart en jij was dood.
Arme, arme Ellen Schmitt
men vond je bij zonsopgang.
In een zolderkamer
gaf zij zich aan de jongeman,
die eerst haar liefste was en dan,
als moordenaar terugkwam.
Het was zo treurig haar te zien,
hoe kon dit alles toch zo gebeuren?
Arme, arme Ellen Schmitt,
een schot in 't hart en jij was dood.
Arme, arme Ellen Schmitt
men vond je bij zonsopgang.
En de moraal van 't verhaal:
reis nooit alleen, verdwaal niet,
gaan jullie met vreemde mannen mee,
dan vergaat het jullie net als de arme Ellen Schmitt!
Arme, arme Ellen Schmitt,
een schot in 't hart en jij was dood.
Arme, arme Ellen Schmitt
men vond je bij zonsopgang.