เรือนร่างของฉันคือแผนที่เมืองลอสแอนเจลิส
ฉันยืนตัวตรงอย่างสง่างามราวกับนางฟ้าที่มีรัศมีที่เปล่งประกาย
ยืนพิงอยู่บริเวณหน้าต่างโรงแรมฮิลตัน
และมีเสียงที่กำลังกรีดร้องออกมาว่า “เฮ้ ที่รัก ไปกันเถอะ”
หน้าอกของฉันเปรียบเสมือนเทือกเขา Sierra Madre
สะโพกของฉันเปรียบเป็นทุกเส้นทางของถนนสายนี้
ที่ปลายนิ้วของคุณเคลื่อนที่ไปเหมือนกับรถโตโยต้า
มือของคุณเคลื่อนไปทั่วร่างกายได้ราวกับรถแลนด์โรเวอร์
ในดินแดนอาร์เคเดีย ดินแดนแห่งความสุขสมบูรณ์
ถนนทุกสายนำพาคุณให้มาเป็นส่วนสำคัญของฉันเหมือนกับหลอดเลือดแดง
ที่สูบฉีดโลหิตให้ไหลเวียนตรงสู่หัวใจของฉัน
ประเทศอเมริกา ดินแดงแห่งเสรีภาพ
ในค่ำคืนนี้ฉันไม่สามารถนอนหลับที่บ้านได้เลย พาฉันไปส่งที่โรงแรมฮิลตัน
หรือข้ามไปบนเนินเขา ฉันคือสาวน้อยที่หลงทาง
ค้นหาหนทางของตัวเองเพื่อไปสู่คุณ
ดินแดนอาร์เคเดีย
เรือนร่างของฉันคือแผนที่เมืองลอสแอนเจลิส
และหัวใจของฉันเหมือนกับกระดาษ ฉันเกลียดคุณ
ฉันไม่ได้มาจากเมืองนั้นที่เป็นเมืองแห่งต้นปาล์ม ฉันจึงรู้ดีว่าฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้
ฉันไม่ใช่คนท้องถิ่น แต่
ส่วนเว้าโค้งของฉันเหมือนกับเทือกเขาซานกาเบรียลที่น่าพิชิตตลอดทั้งวัน
และริมฝีปากของฉันเหมือนเปลวไฟที่กระทบกับอ่าว
หากคิดว่าคุณรู้จักตัวเองดี คุณสามารถแวะเวียนมาหาฉันได้
แล้ววางมือของคุณลงบนตัวฉันเหมือนกับว่าคุณคือรถแลนด์โรเวอร์
ในดินแดนอาร์เคเดีย ดินแดนแห่งความสุขสมบูรณ์
ถนนทุกสายนำพาคุณให้มาเป็นส่วนสำคัญของฉันเหมือนกับหลอดเลือดแดง
ที่สูบฉีดโลหิตให้ไหลเวียนตรงสู่หัวใจของฉัน
ประเทศอเมริกา ดินแดงแห่งเสรีภาพ
ในค่ำคืนนี้ฉันไม่สามารถนอนหลับทที่บ้านได้เลย พาฉันไปส่งที่โรงแรมฮิลตัน
หรือข้ามไปบนเนินเขา ฉันคือสาวน้อยที่หลงทาง
ค้นหาหนทางของตัวเองเพื่อไปสู่คุณ
ดินแดนอาร์เคเดีย
พวกเขาสร้างฉันให้สูงสามร้อยฟุตเพียงเพื่อพังทลายฉันลง
ดังนั้นฉันจะจากไปโดยไม่ทิ้งอะไรไว้นอกจากเสียงหัวเราะ และเมืองนี้
ดินแดนอาร์เคเดีย
ค้นหาหนทางของตัวเองเพื่อไปสู่คุณ
ฉันทิ้งพวกเขาเหมือนอย่างที่ฉันเคยทำ ห่างไปห้าฟุตแปดนิ้ว
ทิศตะวันตก บวกกับความเกลียดชังที่พวกเขามอบให้
ไม่ว่าอย่างไรก็ขอบคุณสำหรับสิ่งนั้น ระหว่างทางฉันจะสวดภาวนาเผื่อคุณ
แต่ว่าคุณคงจะต้องพึ่งพาปาฏิหาริย์
ประเทศอเมริกา