Իմ մարմինը Լոսի քարտեզն է:
Ես հրեշտակի պես ուղիղ եմ կանգնում, ասես մի լուսապսակ:
Կախված նայում եմ Հիլթոնի հյուրանոցի պատուհանից,
Գոռում՝ բարև, փոքրիկս, գնացինք:
Իմ կրծքավանդակը ՝ Սիերա Մադրեն է,
Իմ կոնքերը ՝ բոլոր բարձր ու մայրուղիներն են:
Որոնց դու շոյւմ ես քո մատերի ծայրերով, ինչպես մի Տոյոտա:
Ձեռքերդ վրայովս տանում, ասես մի Լենդ Ռովեր:
Արքադիայում, Արքադիայում:
Բոլոր ուղիները, որոնք դեպի քեզ են տանում, ինձվ համար նույնքան անբաժանելի են, որքան զարկերակները, որոնք լցնում են արյունը,որը գնում է ուղիղ դեպի իմ սիրտը, Ամերիկա, Ամերիկա:
Ես այս գիշեր տանը չեմ կարող քնել, ուղարկիր ինձ Հիլթոն Հոթել:
Կամ մի տեղ բլուրի վրա, ես մի մոլորված աղջնակ եմ,
Ով իր ճամփան է փնտրում դեպի քեզ,
Արքադիա, Արքադիա:
Իմ մարմինը Լոսի քարտեզն է:
Ու իմ սիրտը ասես թուղթ լինի, ես քեզ ատում եմ:
Ես պալմաների երկրից չեմ, ու գիտեմ, որ այստեղ չեմ կարող մնալ:
Ես բնիկ չեմ, բայց
Իմ մարմնի կորությունները, ասես Սան Գաբրիելն ամեն օր,
Ու իմ շուրթերը ասես կրակներ որոնք լիզում են նավահանգիստը:
Եթե քեզ թվում է, որ դու ինքդ գիտես, կարող ես գալ:
Ձեռքերդ վրայովս անցկացնես, ինչպես մի Լենդ Ռովեր:
Արքադիայում, Արքադիայում:
Բոլոր ուղիները, որոնք դեպի քեզ են տանում, ինձվ համար նույնքան անբաժանելի են, որքան զարկերակները, որոնք լցնում են արյունը,որը գնում է դեպի իմ սիրտը, Ամերիկա, հրաշք է պետք:
Ես այս գիշեր տանը չեմ կարող քնել, ուղարկիր ինձ Հիլթոն Հոթել:
Կամ մի տեղ բլուրի վրա, ես մի մոլորված աղջնակ եմ,
Ով իր ճամփան է փնտրում դեպի քեզ,
Արքադիա:
Նրանք ինձ կառուցեցին երեք հարյուր ֆուտ, ու հետո քանդեցին:
Դրա համար, ես լքում եմ միայն ծիծաղով, ու այս քաղաքը
Արքադիա:
Փնտրում եմ իմ ճամփան դեպի քեզ:
Թողնում եմ նրանց ինպես ես կայի, հինգ ֆուտ և ութ դյույմ:
Արևմտյան սահմանով, գումարած իրենց տված ատելությամբ:
Ի դեպ, շնորհակալ եմ դրա համար, ճամփին եմ, քեզ համար կվճարեմ:
Բայց քեզ հրաշք է պետք,
Ամերիկա: