โอ้.. ลองนึกภาพดินเเดน แสนไกลสู่ใจฝัน
มีแต่คาราวานอูฐเคลื่อนผ่าน
เจอะผู้คนสุดแปลกตา ทั้งผิวพรรณและภาษา
วุ่นวายเป็นบ้า! แต่นี่ คือบ้าน
เมื่อลมลิ่วล่องลอย และตะวันเคลื่อนคล้อย
และเวลาคอยมาถึงเสียที
เชิญแวะลงผ่อนกายา และขึ้นพรมเหาะขึ้นฟ้า
ไปในตำนานแห่งห้วงราตรี.....
.... เมื่อลดเลี้ยวผ่านถนน ที่วกวนผ่านร้านค้า และก็แผงเครื่องเทศช่างหอมอวล
สูดกลิ่นฉุนจนตาพร่า ต้องขึ้นเสียงต่อราคา ก็เพราะแค่ซื้อผ้าไหมเนื้อต่วน
เพลงแหววหวานล่องลอยมา วนในห้วงปริศนา ให้เริงร่าพาเคลิบเคลิ้มเต็มที่
ด้วยมนต์ขลังที่ลื่นไหล ในภวังค์น่าหวั่นไหว
ไปในตำนานแห่งห้วงราตรี...
อาหรับราตรี... คงไม่มีใดเหมือน ไม่ว่าเวลาไหน
รุ่มร้อนจนสุดใจ เมื่อลองได้มาเยือน
อาหรับราตรี... ที่เหมือนฝันอันวูบไหว ลึกลับและหลากหลาย มนขลังต์และแผ่นทรายมากมายเกินเข้าใจ
เหล่าทางเลือกก็มากมี สู่เรื่องร้ายและเรื่องดี
ใจเธอนี้จะชี้นำสู่ทางไหน
เปิดความชั่วอันมืดดำเปิดขุมทรัพย์ที่ซ่อนงำ
มือเธอนั้นย่อมกำโชคชะตาไว้
(มีคนเดียวที่เข้าได้ คนที่คุณค่าซ่อนอยู่ภายใน เป็นดั่งเช่นเพชรในตม)
อาหรับราตรี.. คงไม่มีใดเหมือน ซาบซ่านเกินห้ามไหว
ขึ้นฟ้าและเหาะไป เร้าใจไม่ลืมเลือน
อาหรับราตรี.. ใต้ลำแสงจันทร์ฉาย ใครเลินเล่อพลาดพลั้ง อาจล้มลงอย่างจัง
ทิ้งร่างบนผืนทราย