Ara que tinc vint anys [Polish translation]

Teraz, gdy mam dwadzieścia lat,

teraz, gdy jeszcze mam siłę,

gdy moja dusza nie jest martwa,

i czuję, jak burzy się krew...

Teraz, gdy czuję się zdolny

śpiewać, gdy ktoś inny śpiewa.

Dziś, gdy jeszcze mam głos

i potrafię jeszcze wierzyć w bogów...

Chcę śpiewać kamieniom, ziemi, wodzie,

zbożu i drodze, po której stąpam;

nocy, niebu, temu morzu tak bardzo naszemu

i wiatrowi przychodzącemu rano, by ucałować mą twarz.

Chcę wznieść pieśń na cześć burzy,

promienia słońca,

lub słowika

śpiewającego wieczorem.

Teraz, gdy mam dwadzieścia lat,

teraz, gdy jeszcze mam siłę,

gdy moja dusza nie jest martwa,

i czuję, jak burzy się krew...

Teraz, gdy mam dwadzieścia lat,

dziś, gdy moje serce drży

w chwilach uniesień

lub na widok płaczącego dziecka...

Chcę śpiewać na cześć miłości. Pierwszej. Ostatniej.

Tej, która każe ci cierpieć. Tej, która trwa jeden dzień.

Chcę płakać z tymi, którzy czują się samotni

i bez cienia miłości przemierzają świat.

Chcę wznieść pieśń na cześć ludzi,

którzy rodzą się stojąc,

żyją stojąc,

i na stojąco umierają.

Chcę, bardzo chcę śpiewać

teraz, gdy jeszcze mam głos.

Kto wie, czy jutro będę mógł.

Lecz dziś mam tylko dwadzieścia lat.

Dziś jeszcze mam siłę,

a moja dusza nie jest martwa,

i czuję, jak burzy się krew...