Aquarela [Esperanto translation]

En papera folio

vi vidas la flavan sunon,

sed, se pluvas,

per du krajonsignoj

ĝi iĝas ombrelo.

Kaj la arboj ja estas

nur flaskoj da vin' renversitaj:

tiuj uloj sidantaj apude fariĝos ebriaj.

Ĉiam verdas herbejoj

kaj tiu punkto en la ĉielo

estas nepre aŭ la bona Dio

aŭ iu fluganta mev'

al la maro por vagadi

super la senlima blu'.

Tiu ŝipo navigadas

nur per velo antaŭen plu.

Sed, subakve,

fiŝoj scias kien iri,

laŭ sia plaĉo, ne laŭ via vol'.

La ĉielo rigardadas,

ĉiam bluas la kolor'.

Aviadilo flugas alte,

nun revenas al la ter'.

Dume kelkaj ĝin salutas,

svingas manojn, amike,

el la vilaĝa dinkej':

kien iras ĝi?

En papera folio

vi vidas trajnovojaĝantojn:

jen tri bonaj amikoj babilas

kaj nun ludas kartojn.

Eblas ĉie alveni,

sufiĉas nur unu sekundo:

per desegna cirkleto

atingas vi la tutan mondon.

Tiu knabo paŝadas

ĝis kiam atingas muron,

fermas li la okulojn

kaj vidas momente l'estonton jam.

La estonto:

kosmoŝipo de planedoj al konker'.

Ĉu ĝi solvos la problemon

de malsato sur la ter'?

Aŭ ĝi portos militojn por la posedo

de la riĉaĵoj de nia mond'?

Ni pluludu la muzikon

kaj laboru kun fervor'.

La muziko, la laboro, l'amikeco:

jen trezor'!

Estas ĉiuj ni partoj de bela ludo,

dum l'akvarel' senkoloriĝos jam,

senkoloriĝos jam.

En papera folio

vi vidas la flavan sunon

(senkoloriĝos jam!)

Sed, se pluvas,

per du krajonsignoj

ĝi iĝas ombrelo.

(Senkoloriĝos jam!)

Kaj la arboj ja estas

nur flaskoj da vin' renversitaj.

(Senkoloriĝos jam!)

Tiuj uloj sidantaj apude fariĝos ebriaj.

(Senkoloriĝos jam!)