Ο Απρίλης είναι μια σκληρή εποχή
Αν κι λάμπει ο ήλιος
Κι ο κόσμος κοιτάει την σκιά
Καθώς σιγά σιγά φεύγει
Η Απριλιάτικη βροχή ακόμη πέφτει
Και η κοιλάδα είναι γεμάτη πόνο
Και δεν μπορείς ακριβώς να μου πεις το γιατί
Καθώς κοιτάω τον γκρίζο ουρανό
Όταν θα έπρεπε να είναι γαλάζιος
Γκρίζος ουρανός εκεί που θα έπρεπε να βλέπω εσένα
Ρώτα γιατί, γιατί να είναι έτσι
Θα κλάψω, θα πω πως δεν ξέρω
Μωρό μου, καμιά φορά
Θα ξεχνάω και θα χαμογελάω
Μα μετά πάλι έρχεται αυτό το συναίσθημα,
του Απρίλη δίχως τέλος
Ενός Απρίλη, τόσο μοναχικός όσο ένα κορίτσι
Στο σκοτάδι του μυαλού μου
Βλέπω καθαρά
Μα δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να γίνει
Όταν δεν μπορώ να αισθανθώ τον ήλιο
Και η άνοιξη είναι η εποχή της νύχτας
Γκρίζος ουρανός εκεί που θα έπρεπε να βλέπω γαλάζιο
Γκρίζος ουρανός εκεί που θα έπρεπε να βλέπω εσένα
Ρώτα γιατί, γιατί να είναι έτσι
Θα κλάψω, θα πω πως δεν ξέρω
Δεν ξέρω