Кога раката ми е свиткана во тупаница ја ослободуваш
и ја ставаш својата рака во неа.
Ми шепнуваш промислени реченици низ целиот шум
како да се мој секстант и компас.
Аплауз, аплауз
за твоите зборови.
Срцето ми се отвора
кога се смееш!
Аплауз, аплауз
за твојот начин да ме одушевиш.
Никогаш немој да престанеш со тоа!
Толку многу посакувам
никогаш да не престанеш со тоа.
Кога мојата Земја е диск повторно ја заоблуваш,
ми покажуваш на тивок начин што значи визија.
Кога повторно сакам да одам со главата во ѕид
ми даваш кацига и чекан во река.
Аплауз, аплауз
за твоите зборови.
Срцето ми се отвора
кога се смееш!
Аплауз, аплауз
за твојот начин да ме одушевиш.
Никогаш немој да престанеш со тоа!
Толку многу посакувам
никогаш да не престанеш со тоа.
Аплауз, аплауз
за твоите зборови.
Срцето ми се отвора
кога се смееш!
Аплауз, аплауз
за твојот начин да ме одушевиш.
Никогаш немој да престанеш со тоа!
Толку многу посакувам
никогаш да не престанеш со тоа.