Πολλές φορές στον καθρέφτη είχα πει
πότε θα δω επί τέλους Κυριακή
ν’ ανοίξω πόρτες και παράθυρα
να δω κι εγώ μια άσπρη μέρα δηλαδή,
ν’ ανοίξω πόρτες και παράθυρα
να δω κι εγώ μια άσπρη μέρα δηλαδή.
Μ’ από σήμερα και πέρα
θα γιορτάζω κάθε μέρα
και στα άσπρα θα ντυθώ,
γιατί από `δω και πέρα
θα φοράω στο χέρι βέρα
το δικό σου σ’ αγαπώ.
Καμιά φορά στο λαχείο της καρδιάς
δε μου `χε βγει το τυχερό μιας αγκαλιάς
και δίχως λόγο, δίχως βάσανο
τι να σου πουν οι Κυριακές και που να πας,
και δίχως λόγο, δίχως βάσανο
τι να σου πουν οι Κυριακές και που να πας.
Μ’ από σήμερα και πέρα
θα γιορτάζω κάθε μέρα
και στα άσπρα θα ντυθώ,
γιατί από `δω και πέρα
θα φοράω στο χέρι βέρα
το δικό σου σ’ αγαπώ.