Από Πάν΄ Και Κά [Apo pan' ke ka] [Greek translation]

Έχ’ κ’ έρται ο Γιακούπ’-αγάς, Ελένε μ’, τέρεν την ’τοιμασέα σ’, ωφ ωφ,

την πόρτα σ’ άφ’ς ακράνοιχτον, Ελένε μ’, θα μπαίνω ’ς ση φωλέα σ’, ωφ ωφ.

Έχ’ κ’ έρται ο Γιακούπ’-αγάς, Ελένε μ’, τέρεν το χαζιρλούκι σ’, ωφ ωφ,

θα έρχουμαι και ’ς σην κατσά σ’, Ελένε μ’, θα σ’κώνω το τιρλούκι σ’, ωφ ωφ.

Εγώ εσέν, εσύ εμέν, Ελένε μ’, πασκείμ’ ’κι αροθυμούμε; ωφ ωφ,

τ’ έναν τ’ άλλο να ’λέπομε, Ελένε μ’, καμμίαν ’κ επορούμε, ωφ ωφ.

Κορώνα μ’ σύρον την περτέ σ’, ασχώρετον, χαμέλωσον τη λάμπαν, ωφ ωφ

έλα-ν ας αναπάουμες, ασχώρετον, πασκείμ’ θα ζούμε πάντα; ωφ ωφ.