Απελπίστηκα [Apelpistika] [Transliteration]

Τι πάθος ατελείωτο

που είναι το δικό μου,

όλοι να θέλουν τη ζωή

κι εγώ το θάνατό μου

Απελπίστηκα, μανούλα μου,

να υποφέρω,

κουράστηκα μες στη ζωή

τον Χάρο να γυρεύω

Όσο είναι η νύχτα σκοτεινή

έτσι `ναι κι η καρδιά μου

και σαν τη σιγανή βροχή

τρέχουν τα δάκρυά μου

Απελπίστηκα, μανούλα μου,

να υποφέρω,

κουράστηκα μες στη ζωή

τον Χάρο να γυρεύω

Θα πά’ να εύρω μια σπηλιά

με πέτρες και με χώμα,

εκεί θ’ αφήσω κόκαλα,

ζωή, ψυχή και σώμα