Θέλω τόσα να σου γράψω
που με κάνουν στάχτη
και σκορπάνε την ψυχή μου
μίλια μακριά.
Τόσους μήνες δίχως λέξη.
Πέφτω στο σκοτάδι.
Θεέ μου, πώς να ζήσω το μετά;
Η βροχή βροχή θα φέρει
μες στα δυο μου μάτια,
και θ' αδειάσω τα ποτήρια
του πικρού καημού.
Έχω τόσο την ανάγκη
να κοπώ κομμάτια,
ν' αφεθώ στην άκρη του γκρεμού.
Έρωτά μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή,
μες στα μάτια μου αγάπη,
μες στο σώμα μου γυαλί.
Θέλω τόσο να με κλείσεις
μες στα δυο σου χέρια
για να γίνουν φυλακή μου
και ποτέ μη βγω.
Όλη τάζω τη ζωή μου
κι ας καούν τ' αστέρια
για να 'ρθεις εσύ ξανά εδώ.
Έρωτά μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή,
μες στα μάτια μου αγάπη,
μες στο σώμα μου γυαλί.
Έρωτά μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή.
Έλα μόνο για μια νύχτα
κι ας πεθάνω την αυγή.