Ik loop door het doolhof der momenten
Maar overal waar ik me heen omdraai
Begint een nieuw begin
Maar ik vind geen enkel einde
Ik loop naar de horizon
En daar vind ik er weer één
Het is allemaal zo verbazend
En dan ontdek ik dat ik weet
Dat je, als je daar heeb gaat, er moet blijven
Ik ga er heen, ik zal de weg kwijtraken
Als we hier blijven zijn we niet samen
Welke plek dan ook is
De maan boven de zee
Word in beweging rondgetrokken
Maar zonder ooit de reden
Voor zijn ondergaan
in zee te kennen
De maan blijft steeds bewegen
De golven blijven steeds golven
En ik blijf maar doorgaan
Dat je, als je daar heeb gaat, er moet blijven
Ik ga er heen, ik zal de weg kwijtraken
Als we hier blijven zijn we niet samen
Welke plek dan ook is
Ik vraag me af of de sterren
Het leven wat het mijne zal zijn uitstralen
En zouden ze hun licht hard genoeg laten stralen
Om me de weg te wijzen
Ik kijk naar de hemel
Maar de nacht ligt er overheen
Geen sprankje sterrenstelsel
Geen Vela, geen Orion (sterren-vert.)
De schelpen in het warme zand
Hebben de echt van hun eigen verhaal
Meegenomen uit hun landen
Maar alles wat ik hoor zijn lage geluiden
Terwijl woorden, zacht als kussens worden geweven
En de wilgengolven vertrekken
Maar zou ik dat moeten geloven
Dan droom ik maar
Dat je, als je daar heeb gaat, er moet blijven
Ik ga er heen, ik zal de weg kwijtraken
Als we hier blijven zijn we niet samen
Welke plek dan ook is
Om de tijden te ontvluchten
En een donkere lijn te laten trekken
Hopend dat ik de weg kan vinden
Terug naar dat moment
Ik begon eraan en draaide naar
Het begin van een nieuw begin
Nog steeds zoekend naar de antwoorden
Ik kan de grens niet vinden
Ik moet het op deze, of die andere mneit doen
Het moet zo, of anders
Het zou één richting moeten zijn
Het zou op een speigelbeeld moeten zijn
De draai die ik net gemaakt heb
De draai die ik maakte
Het zou misschien wel het begin kunnen zijn
Misschien is het wel bijna het einde