Άλλη μια μέρα από κείνες τις ευθείες
Που δε μιλά ελληνικά κάτι σπουδαίο.
Οι εφημερίδες έχουν μόνο αγγελίες
Είναι από χρόνια διαβασμένο κάθε νέο.
Άλλη μια μέρα που ξυπνάνε τα θηρία
Γίνεται ο κόσμος ο πλανήτης των πιθήκων
Μια πυρκαγιά ξεσπά στην πολυκατοικία
Και διακόπτει τα βαλσάκια των ενοίκων.
Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
Η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει
Με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
Τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
Κι ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη
Άλλη μια νύχτα που η σκέψη μας φρενάρει.
Κι η ησυχία μας δεν είναι πια ησυχία.
Βγαίνει το πρόσωπο που κλαίει στο φεγγάρι
Κι ότι αγαπάμε φακελώνεται σ’ αρχεία.
Αυτό το έργο έχει μόνο πρώτους ρόλους
Η εποχή αυτή κομπάρσους δε σηκώνει
Με δυο γονείς αριστερούς ονειροπόλους
Τόσο καιρό κρατούσα μόνο το κοντάρι
Κι ήρθε η στιγμή να βγω να παίξω Αντιγόνη
Άλλη μια μέρα από κείνες τις ευθείες
Που όσα πιστέψαμε έχουν γίνει ο εχθρός μας.
Κι οι αγαπημένες περιττές μας ασχολίες
Έχουνε γίνει η τροφή του τέρατός μας.