Άνθρωποι, άνθρωποι, κακούργοι πονηροί
Που σαν μαγνήτης σας τραβάει η αδικία.
Γιατί φερνόσαστε σκληροί και μοχθηροί
Κι όλα τα βλέπετε στον κόσμο με κακία;
άνθρωποι, άνθρωποι σκληροί!
Γιατί ζηλεύετε στον άλλον τη χαρά;
Γιατί στο νου σας το κακό έχετε βάλει;
Γιατί με μίσος φοβερό κάθε φορά
Το μάτι ο ένας τ’ αλλουνού κοιτάει να βγάλει;
άνθρωποι, άνθρωποι σκληροί!
Άνθρωποι, άνθρωποι γλεντήστε τη ζωή
Μόνο μ’ αγάπη αληθινή και καλοσύνη
Γιατί η ζωή μας θα χαθεί σε μια στιγμή
Και μια κακία μον’ απ’ όλ’ αυτά θα μείνει.
άνθρωποι, άνθρωποι σκληροί!