Սարերդ ծաղկել, ճորերդ ծաղկել,
Զմրուխտ գարունքի շողեր ես հագել,
Գարնամ ճամբով ես գնում երջանիկ,
Անոյշ հայրենիք, քնքոյշ հայրենիք։
Վարդերը գարնան, շուրթերով վառման,
Խօսում են քեզ հետ սիրով անսահման,
Քեզմով ենք միայն զուարթ, երջանիկ,
Անոյշ հայրենիք, քնքոյշ հայրենիք։
Ես էլ մի հասկ եմ քո կեանքի արտում,
Սիրտս՝ մի արտոյտ, քեզ գովկ է կարդում,
Քեզմով է միայն որդիդ երջանիկ,
Անոյշ հայրենիք, քնքոյշ հայրենիք։