Άννα, δεν είναι η βροχή
που σου χαράκωσε το βλέμμα,
είναι που είσαι μοναχή
κι αν τ' αρνηθείς θα είναι ψέμα.
Ξέρω, ξέρω το δάκρυ το καυτό
άμα το δω σε μάτια ξένα.
Άννα, γιατί να σου κρυφτώ,
είμαι μονάχος σαν κι εσένα.
[Ρεφρέν:] x2
Έλα λοιπόν και μη ντραπείς
μα σε παρακαλώ μονάχα:
πες ό,τι θες, όμως μην πεις
πως μ' έχεις αγαπήσει τάχα.
Άννα, οι άνθρωποι πονούν
και τους φοβίζει το σκοτάδι·
πόσοι γι' αγάπη δεν μιλούν
για να περάσουν ένα βράδυ;
Πόσοι δε λένε "σ' αγαπώ"
και το ξεχνάνε μόλις φέξει;
Άννα, ποτέ δε θα σ' την πω
αν δεν τη νιώσω αυτή τη λέξη;
(ρεφρέν) x2