アンコール [Anko-ru] [Thai translation]

ที่เขาว่าพรุ่งนี้โลกจะแตกอะนะ

แล้วที่ว่าคงเจอเธอไม่ได้อีก

ประมาณว่าโบกมือลาว่าจะเจอกันใหม่

แล้วไม่เกิดขึ้นจริง

ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้แหละ

ที่เขาว่าพรุ่งนี้โลกจะแตก

ถ้าจริงอย่างว่าล่ะก็

จนกว่าจะถึงเวลานั้น

มาเล่นเพลงที่ชอบกันต่อไปเรื่อยๆเถอะ

ได้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงสลัว

ในสถานที่ๆไม่รู้จักแห่งนี้

ที่นี่คือโลกไม่มีกลางคืน

และเป็นวันที่โลกก็กำลังจะแตกสลาย

ซึ่งวันนั้นแหละ เป็นวันที่ฉันได้เจอกับเธอ

“อยากทำอะไรก็ทำเถอะ”

เธอพูดอย่างนั้น

และจากไปยังสักที่แห่งหนึ่ง

ได้แต่ฟังเสียงเธอไกลออกไปเรื่อยๆ

และแล้วก็ถูกทิ้งไว้ให้อยู่คนเดียว

ในบรรยากาศที่ทุกอย่างหยุดนิ่ง

แล้วก็พลันคิดถึงวันในอดีตที่เคยได้ใช้ชีวิต

เพราะเป็นสิ่งเดียวที่เราทำได้ในโลกที่ใกล้ล่มสลายนี้

ทั้งอดีตที่เจ็บปวดและเลวร้าย

ทั้งท่วงทำนองที่ไม่มีวันลืมนั้น

คงต้องลาจากกันวันนี้สินะ

ในช่วงเวลาที่ได้ขับรถแบบนี้

อะไรๆที่เคยคึกคักตามข้างทางก็ไม่มีอีกแล้ว

พรุ่งนี้ก็คงจะไม่มีแบบวันนี้อีกแล้วสินะ

จะหวังอะไรได้บ้างนะ

จะอธิษฐานอะไรได้บ้างนะ ..

แล้วอยู่ดีๆ ก็ได้ยินท่วงทำนอง

ดังมาจากที่ไหนสักแห่ง

นั่นคือเสียงเปียโน คือเสียงแห่งอดีตนั่นเอง..

คล้ายกับโดนเชื้อเชิญ

คล้ายกับจะเชื่อมต่อแม้กระทั่งลมหายใจ

ท่วงทำนองที่คุ้นหู

มันสั่นคลอนไปข้างในใจ

และชวนให้รำลึกถึงอดีต

ที่ไหลผ่านเข้ามาไม่หยุด

ความทรงจำที่ถูกปิดตายเอาไว้

ถูกรื้อออกมาเพียงแค่ท่วงทำนองนี้

กว่าจะรู้ตัว...เปียโนก็ได้หยุดเล่นไปแล้ว

พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเอง

“มาเล่นไปด้วยกันเถอะ”

แล้วก็พลันคิดถึงวันในอดีตที่เคยได้ใช้ชีวิต

เพราะเป็นสิ่งเดียวที่เราทำได้ในโลกที่ใกล้ล่มสลายนี้

ทั้งอดีตที่เจ็บปวดและเลวร้าย

ทั้งท่วงทำนองที่ไม่มีวันลืมนั้น

มันคือการบอกลาสินะ

ได้เล่นเพลงในทำนองที่ชอบไปด้วยกันแบบนี้

ด้วยกัน 2 คนในโลกที่ไม่มีใครเหลืออยู่อีกแล้ว

เป็นท่วงทำนองที่พวกเราต่างก็คุ้นเคยกับมันซะเหลือเกิน ได้ย้อนคืนกลับมา

ที่เขาว่าพรุ่งนี้โลกจะแตก

ที่เขาว่าพรุ่งนี้โลกจะแตกอะนะ

แต่สมมติว่าถ้าพรุ่งนี้โลกไม่ได้แตกขึ้นมา

แล้ววันพรุ่งนี้ได้มาถึง

นี่ ถ้างั้นพวกเรามาอยู่ด้วยกั…

ก็ว่าไปนั่น