Πήγαινε ξυπόλυτη στο δρόμο,
με είδε και μ’ ακολούθησε σαν σκιά.
Με το κεφάλι ψηλά, σαν κάποιον που προκαλεί τον κόσμο
και έχει στα πόδια του έναν άνθρωπο με ένα του «ναι».
Στην καρδιά της φτερούγιζαν γλάροι,
αλλά το σώμα της ήταν σαν κάποιου που είπε πολλά «ναι».
Στα μάτια είχε το φόβο για το αύριο
κι εγώ την ερωτεύτηκα σαν ένα αγόρι.
Τη νύχτα κοιμόταν επάνω στο στήθος μου
και ένιωθα την ανάσα της επάνω μου.
Κι έπειτα με κλωτσούσε στο κρεβάτι,
έχω ακόμη εδώ κοντά μου τη μυρωδιά της.
Ψυχή μου, γύρνα στο σπίτι σου.
Θα σε περιμένω και εάν ακόμη θα πρέπει να μισήσω αυτούς τους τοίχους.
Ψυχή μου, στο δωμάτιό σου
υπάρχει ακόμη το κρεβάτι όπως το άφησες εσύ.
Θα ήθελα μόνο να ξέρω (μη με ψάχνεις)
που έχει καταλήξει και ποιος είναι μαζί της (μη με σκέφτεσαι)
εάν κρυώνει ακόμη τη νύχτα
εάν έλυσε τα μαλλιά της ή όχι.