Κατεβαίνει κατρακυλώντας
Από στέγες με λαμαρίνα
Χρονοτριβώντας στην επιγραφή
"Πίνεις Coca Cola"
Κατεβαίνει από στάβλους ζωντανούς
Μόλις απλώνεται το βράδυ
Όταν μουσική και αθλιότητα
Γίνονται ένα πράγμα
Η χαρά της ζωής
Η ζωή μέσα στα μάτια των υποσιτισμένων μωρών
Χαρούμενα κακοντυμένα
Όπου κανένα δυνατό απορρυπαντικό δεν μπορεί να τα είχε
πράγματι ξεθωριάσει
Και τρέχει στις παραλίες του Ατλαντικού
Παρακολουθώντας το λάκτισμα μιας μπάλας
Για να καταλήξει στην αγκαλιά των παλιών μεγαλόσωμων μαμάδων
Από καφετή δέρμα
Και ξεσηκώνεται μέσα στο αίμα των λαών
Από τραγούδια και από δυνατά γέλια
Όπου καμιά δύναμη, όσο ισχυρή
Μπορεί πράγματι να είχε λυγίσει