Sonu gelmeyen bu gecede bir ışık parlaması gibi
Hayat iki karanlık varlığın arasında sıkışmış
Çünkü ne zaman birine güvendiğinde
İllüzyon başlıyor
Hazır olamazsın
Keder yaklaşıyor
Biri zalimce söylemedi mi
Sevipte kaybetmek daha iyidir diye
Cehalet mutluluktur
Öpücüğünü keşke hiç keşfetmemiş olsaydım
Çok kez yandı
Bu ders öğrenilemez oldu
Unutma, arzu sadece ateşi körükler
Yalancı!
Hayatın ve ölümün arasında
Alınan her nefes pişmanlık
Yaşayana acıyorum
Ölüye özeniyorum
Duygusal olarak afallamış
Savunmam ise - hissizleştim
Farkında olmaktansa görmezden gelmeyi tercih ederim
Korkmuş olmayı
Aşka ihtiyacım yok
Bin tane gözyaşı, tek bir tebessüme layık mı?
Sen bir santim verdiğinde, onlar bir kilometre alırlar mı?
Geçmişe hasret duyulur ama gelecek için endişelinir
Eğer seni hiç kullanmadılarsa, o zaman sen hem kullanan hem kaybedensin
Yeryüzü, ölüm ve yaşamın meşhur bir başarısızlığıdır
Verilmiş bir hiçlik, karmaşık araf
Kaçıp ve saklanmak, korkakça bir yöntem
Seçenekler dermansız, anestezi haricinde
Anestezi
Hiçbir şey hissetmiyorum
Hiçbir şeye ihtiyacım yok
Aşka, ihtiyacım yok