In Galìtzia, una die apo intesu
unu contu ‘etzu, in d’unu tzilleri,
de una pitzinna chi dae bidda s’inde fit fughia,
Anduriña, sa pisedda chi si’ch’est bolada. 1
Totus pranghen, pessande: inube ch’at a èssere?
ma nemos bi cheret andare a bi la chircare,
Anduriña, gai la mutian sos chi fin abarraos incue,
ghira deretu a su portu, pro piaghere!
Unu tzieddu allegat acurtzu a su fochile,
mi narat a iscusi e chen’e malìssia:
Anduriña est pitzinna, at a ghirare, ja l’azes a bìdere!
pòberu puzoneddu ispinniu…
Una die o s’àtera ja s’at a pasare,
mistérios non b’ind’an a àere prus,
su nùmene Anduriña ja no si l’an a narrer prus,
però, in s’interis, a ube si ch’est andada?
Anduriña, a ube si ch’est andada?...[x6]
1. In galitzianu Anduriña cheret narrer rùndine.