En Galicia un día eu escoitei
unha vella historia, nun café,
era dunha nena que da aldea, se escapou
Anduriña nova que vóou.
Choran ó pensar, ¿onde andará?,
mais ninguén a quere ir buscar,
Anduriña lle chamaron, os que alí deixou,
torna pronto ó porto, ¡por favor!
Un velliño fala xunto ó lar,
di-me moi baixiño e sin maldade.
Anduriña e nova, voltará, ¡xa-lo verán!,
probe paxariño, sen plumar...
Nun día calqueira, pousará,
seu misterio, xa non o será,
o nome Anduriña, xa xamais, se llo dirán.
pero mentres tanto, ¿onde vái?
Anduriña ¿onde vái?...[x6]