And a band played Waltzing Matilda [Turkish translation]

Genç bir adamken çantamı toplamış

Bir serseri gibi yaşıyordum.

Murray’ın yeşil ovalarından tozlu uzak bölgelere...

Battaniyemle her yeri dolaşıyordum.

Derken 1915’te, ülkem dedi ki “Oğlum…

Artık avarelik yeter, yapılacak işler var..”

Bir teneke şapka ile bir silah verdi

Ve beni uzaklardaki savaşa gönderdi…

Ve orkestra Waltzing Matilda’yı çaldı…

Körfezden yelken açarken

Gözyaşı, bağrışmalar ve gülücükler içinde

Gelibolu’ya doğru yola çıktık…

O felaket günü ne kadar iyi hatırlıyorum

Kanımız, kuma ve denize döküldüğünde

Suvla koyu dedikleri cehennemde,

Kasaplık koyun gibi boğazlanıyorduk

Cesur Türk, hazırdı, en iyileriydi

Kurşunla, şarapnelle yıkadı bizi

Ve 5 dakikada bizi cehenneme yollayabilirdi

Bizi dosdoğru Avustralya’ya yolladı.

Ve orkestra Waltzing Matilda’yı çaldı…

Biz ölülerimizi gömmek için durduğumuzda

Biz bizimkileri gömdük, onlar kendilerinkini

Ve tekrar başladı…

Yaşayanlar hayatta kalmak için ellerinden geleni yaptılar

O ölüm, kan ve ateşin çılgın dünyasında

Ve sağ kalabildim yedi uzun hafta

Cesetler etrafımda üst üste yığılırken

Derken, patladı bir büyük Türk bombası tepemde

Ve, hastanedeki yatakta uyandığımda

Ve bana yaptıklarını gördüğümde, Tanrım, ölmeyi istedim

Ölümden daha kötü şeyler olduğunu hiç bilmiyordum.

Artık, sırtta battaniye, averelik yok..

Yeşil çayırlara doğru, ne uzak ne de yakın…

Çadırı kurmak, kazığı çakmak için

İki bacağa ihtiyacı var bir adamın

Artık benim için avarelik yok…

Yaralıları, sakatları topladılar

Ve eve, Avustralya’ya yolladılar…

Kolsuz, bacaksız, kör ve çıldırmışları..

Gururlu, yaralı Suvla kahramanlarını

Ve gemimiz Circular körfezine girdiğinde,

Baktım bacaklarımın eskiden olduğu yere.

Ve tanrıya şükrettim, beni bekleyen kimse olmayışına,

Matem tutacak, üzülecek ve acıyacak…

Ve orkestra Waltzing Matilda’yı çaldı...

Bizi çıkışa doğru taşırlarken

Kimse gülümsemedi, sadece öyle baktılar

Sonra, yüzlerini başka tarafa çevirdiler.

İşte, her Nisan’da verandamda oturur

Resmi geçidi izlerim

Silah arkadaşlarımı seyrederim, ne kadar da gururla yürürler

Eski parlak günlerini hatırlayarak…

Yaşlı adamlar yavaş yürür, hepsi iki büklüm, tutuk ve kırgın

Unutulmuş bir savaşın yorgun yaşlı kahramanları

Gençler bana “Bunlar niye yürüyorlar?” diye sorar…

Ben de kendime aynı soruyu sorarım

Ve orkestra 'Waltzing Matilda’yı çalar

Yaşlı adamlar hala çağrıya yanıt veriyorlar

Yıllar geçtikçe sayıları azalıyor

Birgün geride yürüyen kimse kalmayacak

Avare dolaşmak, avare dolaşmak

Kim benimle avare dolaşmaya gelecek?

Belki onun ruhunu duyacaksın o nehri geçerken...

Kim benimle avare dolaşmaya gelecek?