Για σένα που είναι ακόμη νύχτα και ήδη ετοιμάζεις τον καφέ σου
Που ντύνεσαι δίχως πια να κοιτάς τον καθρέπτη πίσω σου
Που ύστερα μπαίνεις στην εκκλησία και προσεύχεσαι σιγά
Και εντωμεταξύ σκέφτεσαι τον κόσμο που τώρα για σένα μοιάζει τόσο μακρινός. Για σένα που το πρωί γυρίζεις στο σπίτι σου γιατί Στο δρόμο πια κανείς δεν κρυώνει και ψάχνει πλέον για σένα Για σένα που βάζεις τα χρήματα δίπλα σ'αυτόν που κοιμάται Και προσθέτεις ακόμα λίγη αγάπη σ'όποιον δεν ξέρει να την πλάθει
Και για σένα θα ήθελα να πεθάνω και εγώ να πεθαίνω δεν ξέρω
Και για σένα θα έδινα κάτι που δεν έχω
Κι έτσι,κι έτσι
Εγώ παραμένω εδώ
Να της δίνω τις σκέψεις μου
Να της δίνω τις σκέψεις μου
Να της δίνω αυτό που εχθές
Θα είχα εμπιστευθεί στον άνεμο ψάχνοντας να φτάσω αυτό που ...Στον άνεμο θα δεχόταν
Για σένα που το πρωί ξυπνάς το παιδί σου και έπειτα
Το ντύνεις και το συνοδεύεις στο σχολείο και στην δουλειά σου πας .Για σένα που ένα λάθος σου κόστισε πολύ
Που τρέμεις να κοιτάξεις έναν άνθρωπο και ζεις την νοσταλγία
Και για σένα θα ήθελα να πεθάνω και εγώ να πεθαίνω δεν ξέρω
Και για σένα θα έδινα κάτι που δεν έχω
Κι έτσι,κι έτσι
Εγώ παραμένω εδώ
Να της δίνω τις σκέψεις μου
Να της δίνω αυτό που εχθές
Θα είχα εμπιστευθεί στον άνεμο ψάχνοντας να φτάσω αυτό που .....Στον άνεμο θα δεχόταν