Αν ήξερες τα μάτια μου
πως θέλουν τα δικά σου
στο βλέμμα τους να βαπτιστούν
να πάρουν τ’ όνομά σου
Θα το ‘σπαγες το κρύσταλλο
στα δυο που μας χωρίζει
και το φιλί θα μου δινες
που τους καημούς κοιμίζει.
Ντροπή δεν είναι ο έρωτας
καλέ μου κι είναι κρίμα
δεν είμαι ο θύτης σου εγώ
ούτε κι εσύ το θύμα
Παιδί μικρό είναι ο έρωτας
για χάδια γεννημένο
μην το μαλώνεις άκου το,
που λέει πως περιμένω.
Δεν το θελες, μα θα’πρεπε
και μ’άφησες να φύγω
κάθε σου βήμα και πληγή
σε μένα που ελπίζω
Πως θα με νιώσεις κάποτε
κι ας ειν’αργά, πως θάρθεις
να γνωριστούμε απ’την αρχή
κι απ τη φωτιά να μάθεις.