Αν είναι αρρώστια η αγάπη [An ínai arróstia i agápi]

Πότε,πότε

Πότε θα΄ρθει μιά στιγμή

μιά αφορμή

μια εκδρομή, να φύγω

Πότε γίναμε κι οι δυό μονά ζυγά,

εσύ κι εσύ, εγώ κι εγώ, εμείς οι δυό

μακρινοί σαν συγγενείς

που δε μπορούν να΄ρθούν κοντά για λίγο

Αν είναι αρρώστια η αγάπη

Αχ, ποτέ να μη γινόμαστε καλά

ποτέ να μην κατέβαινε αγάπη μου

αυτός ο πυρετός

Που κάνει τα ξερά χλωρά,

το χώμα σώμα

πότε θα ΄ρθει η στιγμή

μια αφορμή για εκδρομή μακρινή

Μόνο,μόνο

μοναχά για μια φορά

για μια χαρά

για μια αγάπη ζούμε

Αχ, και να'μαστε ξανά

αγάπη σου κι αγάπη μου παντοτινά

εμείς οι δυό ο κανείς και η καμιά

μ'ένα φιλί, γλυκά να συστηθούμε