Amores extraños [Belarusian translation]

Я ўжо знала, што не быць с табой мне,

Я ўжо знала, што было маной ўсё...

Колькі часу страціла с табой..,

Абяцанні – толькi трата слоў (засталìсь хлуснёй).

Ёсь каханне – перашкоднае,

Як тваё, як маё.

Вось чакаю я твайго званка,

Як здарэння нелагiчнага,

I шаленства чарадзейнага..,

I без супрацьяддзя яду чар…

Горыч смутку – што ты недзе там (ад часовасці),

Таму што – кiнуў ты...

Любоў на-столькі дзіўная -- робіць цынікам,

Нават скрозь слязу -- засмяешся ты...

I старонак шмат ў нерэальнасці, --

Гэту ісціну -- толькi б не пісаць.

Гэтая любоў -- толькi у наш век --

Душы блытае нам безразважнасцю…

Дапытае, але -- ўбачыць не дае:

Цi каханне, ці – ўтеха душ.

Начэй я колькі плачу з-за цябе,

Перачытвала ўначы i ўдзень --

Лісты, што ад цябе я атрымала,

Калі за радасць болю я прымала…

А любоў, хоць -- выпадковая,

Але ўнутры (Але ў душы) -- назаўжды...

Любоў на-столькі дзіўная – то ёсь (тут), то няма,

Каб у сэрцы быць, i працягваць жыць.

А (Ёсь) гісторыі, што гучаць заўжды..,

Ці праўдзiвы, ці… не, -- яны.

А каханне -- кволае,

I нявольнiк, і сумеснае...

Шлях кахання – перашкодны ўвесь!

Як табе, так і мне…

(А каханне – неспакойнае, --

Як табе, як i мне.)

Хор: «Гэтая любоў, што прыйшла да нас,

Так хвалюе нас.., а -- душы бянтэжацца.

Шлях любвi такi– неспазнан нi кiм,

Ўтойваецца ад нас -- абаiх.»

А каханне! – Тонкае!

I палонна! I супольнае!

Хор: «Ёсь любоў – прыйдзе, ды пакiне нас;

Ёсь гісторыі, -- будзеш ты хаваць…»

Дзіўна так, што жыве, адмаўляючы,

Ўтойваючысь ад… абаiх.

Што цябе пакiну -- я ўжо знала,

Абяцаннi дам сама сябе…

Я хачу сапраўднае каханне, --

Без цябе... Хо-о!...