Ήταν Σεπτέμβρης και ο ήλιος μας είδε που φιλιόμασταν
Με κομμένη ανάσα έτρεχες παίζοντας μαζί μου
ένα πετραδάκι στο νερό έκανε θόρυβο
Η επιθυμία να μείνω μαζί σου για πάντα
Με κόκκινη μύτη απ το κρύο ήταν σχεδόν Χριστούγεννα
Η αγάπη μας μεγάλωνε κάθε μέρα και πιό πολύ
Ήταν το φώς απ τα μάτια που φώτιζε τις καρδιές
Μέχρι στο τελος να σε βρεί η έκλΕΙψη του ηλίου
Τί συμβαίνει?
Με το βλέμα σου χαμηλωμένο δέν μιλάς και δέ τρέχεις προς τα εμένα πλέον
χρειάζεσαι να μείνεις για λίγο μακριά μόνη σου, γιατι?
Τί συμβαίνει ? Το ξέρω !
Σέ ένα λεπτό θα με αφήσεις μόνο μου, μή λές όχι
Αγάπη μου
Με αφήνεις χωρίς αντίο
Αλλά η σιωπή σου μοιάζει να λέει πως είχα δίκιο
Κλαίς έτσι όπως το λιωμένο χιόνι κάτω απ τον ήλιο, είναι βέβαιο
Αλλά, ποιός είναι αυτός?
Τώρα μου μιλάς για εκείνον
Πώς μπόρεσες και του έδωσες ένα κομμάτι απο τον κόσμο μου????
Θα ήθελα να εξαφανιστώ ενώ σε χαϊδεύει ο άνεμος
Είσαι πολύ αχάριστη (όχι με την έννοια της αχάριστης αλλάτησ κακιάς)
Μήν κάνεις τα πράγματα πιο δύσκολα για μένα κοιτάζοντας τα λεπτά
Δώσε μου χρόνο να σου πώ τι πιστεύω για 'σένα
Δώσε μου ξανά εκέινες τις ατέλειωτες ώρες έρωτα
Όλες τις νύχτες που πέρασα μιλΏντας μαζί σου
Τί συμβαίνει?
Μή κρύβεις πράγματα απο εμένα, πές τα μου
Το τέλος του κόσμου έφτασε μόνο για εμένα
Τί συμβαίνει? Δέν ξέρω...
Ίσως να είναι ένα πολύ κακό όνειρο
Θα ξυπνήσω σε λίγο
Αγάπη μου
Με αφήνεις χωρίς αντίο
Αλλά η σιωπή σου μοιάζει να λέει πως είχα δίκιο
Κλαίς έτσι όπως το λιωμένο χιόνι κάτω απ τον ήλιο, είναι βέβαιο
Αλλά, ποιός είναι αυτός?
Τώρα μου μιλάς για εκείνον
Πώς μπόρεσες και του έδωσες ένα κομμάτι απο τον κόσμο μου????
Θα ήθελα να εξαφανιστώ ενώ σε χαϊδεύει ο άνεμος
Είσαι πολύ αχάριστη