Τα τριαντάφυλλα ήδη άνθιζαν, ο χειμώνας ήταν χλωμός-
και έφευγε.
Εκείνη τη μέρα θυμάμαι ότι σε αγαπούσα ακόμα
αλλά σε άφησα.
Στην αρχή, δεν ήξερες πλέον να ζήσεις ή να πεθάνεις.
Αλλά μετά από λίγο
επανήλθες στη ζωή επειδή κανείς δεν είναι άγγελος
όπως είσαι εσύ.
Το σπίτι μας είναι μικρό αλλά το κρατούσες σε τάξη
μόνο για 'μένα.
Ζούσες μόνη και θλιμμένη, αλλά είχες μια ελπίδα
μέσα σου.
Και οι μήνες πια περνούσαν και γινόσουν χλωμή
όλο και περισσότερο.
Μέχρι εκείνη τη σαφή ημέρα που βρήκες μια επιστολή
γραμμένη από εμένα.
Αγάπη, μου λείπεις - περίμενε αν θέλεις.
Αγάπη, μου λείπεις - περίμενε αν θέλεις.
Μια μέρα του Δεκεμβρίου πια - πλέον δεν με σκεφτόσουν πλέον
όταν επέστρεψα.
Σε είδα γύρω από το δέντρο και χαμογέλασα αμέσως
καθώς με κοίταζες.
Αρκούσε μία λέξη και θα επέστρεφες
στην αγκαλιά μου.
Αλλά το επόμενο πρωί σου είπα αυτή τη φράση και στη συνέχεια
έφυγα μακριά.
Αγάπη, μου λείπεις - αλλά ποτέ δεν θα γυρίσω
Αγάπη, μου λείπεις - αλλά ποτέ δεν θα γυρίσω
Τα τριαντάφυλλα ήδη άνθιζαν, ο χειμώνας ήταν χλωμός-
και έφευγε.
Τα χελιδόνια μου είπαν ότι σ'εκείνο το μικρό σπίτι
δεν υπάρχεις πια.
Και είμαι εγώ που δεν ξέρω πλέον να ζήσω ή να πεθάνω
χωρίς εσένα.
Τα τριαντάφυλλα είναι νεκρά τώρα πια - αγάπη, αγάπη μου,
εσύ θα μου λείψεις.
Και είμαι εγώ που δεν ξέρω πλέον να ζήσω ή να πεθάνω
χωρίς εσένα.
Τα τριαντάφυλλα είναι νεκρά τώρα πια - αγάπη, αγάπη μου,
εσύ θα μου λείψεις.